Mestcellen lijken een ingewikkelde rol te spelen in de pathofysiologie van rosacea en zouden volgens recente onderzoeksresultaten1 als potentiële doelwitten voor toekomstige therapieën kunnen dienen.
GERELATEERD: Een nieuw doelwit voor de behandeling van rosacea: de mestcel
Rosacea treft wereldwijd ongeveer 5% van de volwassen bevolking en kan een aanzienlijke invloed hebben op de levenskwaliteit van een patiënt en kan leiden tot zelfbeschadiging, depressie, angst en sociale fobie.
“Rosacea is een complexe aandoening die wordt veroorzaakt door een probleem met het immuunsysteem en neurovasculaire disregulatie waarbij vele soorten ontstekingscellen betrokken zijn”, schrijven Lin Wang, MD, en collega’s, afdeling dermatologie, West China Hospital, Chengdu, China, in het artikel dat verscheen onlangs in Frontiers in Medicine.
“Microben, ultraviolette straling, temperatuur, stress en een beschadigde huidbarrière kunnen triggers zijn, wat een versterkte aangeboren immuunrespons en / of neurovasculaire ontregeling stimuleert.”
Het is algemeen bekend dat mestcellen in vrijwel alle weefsels van het hele lichaam voorkomen en vooral in de huid en slijmvliezen voorkomen. Als zodanig zijn mestcellen een van de eerste cellen van het immuunsysteem die reageren op allergenen en invasieve pathogenen.
De differentiatie, overleving en migratie van mestcellen vereisen een stamcelfactor, die kan worden gereguleerd door keratinocyten, schrijven de auteurs van het onderzoek, en de activering en migratie van mestcellen spelen een belangrijke rol bij het reguleren van de homeostase (balans).
“Eenmaal geactiveerd, kunnen de mestcellen de afgifte van verschillende andere stoffen bevorderen en een aanzienlijk effect hebben op de pathofysiologie van diverse ontstekingsziekten,” Dr. Wang et al. schrijven.
Deze stoffen omvatten histamine, tryptase en chymase die de allergische cascade initiëren. Effectormoleculen waaronder bloedplaatjes-activerende factor en prostaglandinen kunnen worden gemaakt na celstimulatie, zeggen de auteurs, en cytokinen waaronder interleukine-1, transformerende groeifactor-bèta, TNF-alfa en vasculaire endotheliale groeifactor kunnen worden vrijgegeven, waardoor de mestcellen verder worden geactiveerd.
Kortom de mestcellen zetten allerlei processen in gang die leiden tot ontsteking.
“Deze effectors kunnen deelnemen aan talrijke ontstekingsreacties en verstoringen in het vaatstelsel, waardoor de zenuwactiviteit en functie veranderen”, schrijven de auteurs van het onderzoek.
De functionele karakterisering van mestcellen bij rosacea is pas recentelijk in opkomst.
Eén studie2 toonde aan dat het aantal mestcellen significant hoger was in laesies dan in klinisch niet-betrokken huid bij patiënten met papulopustulaire en erythematotelangiectatische rosacea, en er was een positieve correlatie tussen mastceldichtheid en de duur van rosacea.
Volgens de auteurs zou adaptieve immuniteit samen met het aangeboren immuunsysteem een cruciale rol kunnen spelen in de pathofysiologie van rosacea; Eerdere studies hebben aangetoond dat mestcellen de afweer van de gastheer kunnen verhogen door ontsteking te starten die gepaard gaat met aangeboren immuunreacties.
“Hoewel er geen rapporten zijn over de interactie tussen mestcellen en andere immuuncellen, waaronder macrofagen, neutrofielen en T-cellen bij rosacea, hebben veel onderzoeken bewezen dat mestcellen kunnen worden geactiveerd door andere immuuncellen of dat ze naburige cellen kunnen activeren door de afgifte van ontstekingsmediatoren ‘, schrijven de auteurs.